KONTAKT
+48 12 389 20 50
 KATEGORIE
 FILTROWANIE

STANDARDY

  
 
 
 
STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH
W PARAFII MATKI BOŻEJ RÓŻAŃCOWEJ W SMARDZOWICACH

z dnia 12 sierpnia 2024 roku.
zatwierdził ks. Proboszcz Zdzisław Sideł
 
 
 
12 sierpnia 2024 rok
 
 
PREAMBUŁA
 
Niniejszy dokument stanowi realizację obowiązku prawnego dotyczącego wprowadze­nia we wszelkich instytucjach, w których przebywają dzieci, standardów ich ochrony przed krzywdzeniem [ustawa z dnia 28 lipca 2023 roku o zmianie ustawy Kodeks ro­dzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2023 poz. 1606)].
Ustawa nazwana „Ustawą Kamilka” zrodzona z odruchu solidarności ponad wszystkimi podziałami została bezzwłocznie przyjęta przez Kościół. Odpowiedź pasterzy, osób duchownych
i kompe­tentnych świeckich od wielu lat zaangażowanych w ochronę dzieci oraz osób bezbron­nych przed przemocą sprawiła, że Kościół jako jedna z pierwszych instytucji postanowił przyjąć
i wdrożyć w swoich placówkach standardy ochrony dzieci przed przemocą. To zaangażowanie nie jest przypadkowe. Przez nie Kościół realizuje misję powierzoną mu przez Pana, aby nie zginęło żadne
z tych najmniejszych. W oparciu o tę ewangeliczną misję uznaje, że dobro dziecka jest najważniejsze.
Parafia, jako podstawowa komórka instytucjonalna Kościoła, wyróżnia się specyficzny­mi obszarami działania. Odprawiane są w niej liczne nabożeństwa i uroczystości oraz sprawowane są sakramenty. Odwie­dziny chorych oraz wizyty duszpasterskie dają okazję do wglądu m.in. w sytuację ro­dzinną, materialną parafian, również w kontekście zauważenia krzywdy i przemocy, a co za tym idzie dają możliwość podjęcia odpowiednich kroków zapobiegawczych lub interwencji. W parafii funkcjonują różne grupy duszpasterskie, odbywają się zbiórki ministrantów, lektorów, próby scholi, wyjazdy parafialne. Prowadzone są często świetlice. Funkcjonują kancelaria parafialna oraz media parafialne.
W parafii zatrudniane są osoby świeckie, siostry zakonne lub pracownicy parafialni posługujący jako wolontariusze. Dodatkowo w parafii i przy parafii funkcjonują często osoby, które po­trzebują pomocy i jej szukają. Czasem też parafia użycza lub udostępniania pomieszczenia parafialne innym podmiotom zewnętrznym.
To w parafii głównie toczy się życie sakramentalne wiernych, a życie rodzinne wokół celebracji roku liturgicznego. Rodzice w zaufaniu przyprowadzają swoje dzieci do parafii i oczekują, że będą tam one bezpieczne. W związku z tym, dokładamy wszelkich starań, aby zapewnić bezpieczne i przyjazne środowisko, w którym dzieci są szanowane i doceniane na terenie naszej parafii. Temu mają służyć poniższe standardy.

 
 
OBJAŚNIENIE TERMINÓW
 
1. Organizacja posługi Kościoła

  1. parafia – określona wspólnota wiernych, utworzona na sposób stały w Kościele, nad którą pasterską pieczę powierza się proboszczowi.
  2. duszpasterstwo, w tym duszpasterstwo parafialne – sytuacja, w której jedna osoba jest odpowiedzialna za dobro drugiej lub za wspólnotę wyznaniową. Wszelka praca polegająca na nadzorze lub wychowaniu dzieci jest dziełem duszpasterskim.
  3. duszpasterstwo pozaparafialne –dzieła, które mogą działać przy parafiach, ale mają struktury pozaparafialne.
2. Dzieci i osoby bezbronne
  1. dziecko – osoba poniżej 18. roku życia.
  2. wiek bezwzględnej ochrony – wiek niższy niż wiek zgody. Czynność seksualna z osobą w wieku ochronnym jest wykorzystaniem seksualnym, a osoba dopuszczająca się jej i lub doprowadzająca do niej podlega odpowiedzial­ności karnej. W Polsce obecnie wynosi 15 lat.
  3. dziecko wykorzystane seksualnie – każde dziecko w wieku bezwzględnej ochrony, jeśli osoba dojrzała seksualnie dopuszcza się zaangażowania dziecka w jakąkolwiek aktywność natury seksualnej, której intencją jest zaspokojenie osoby dorosłej.
  4. opiekun – osoba sprawująca pieczę nad dzieckiem, uprawniona do reprezentacji dziec­ka oraz posiadająca władzę prawną do dbania o interesy osobiste i majątkowe innej osoby.
  5. zgoda opiekuna – zgoda rodziców albo zgoda opiekuna, rodzica zastępczego lub opie­kuna tymczasowego. W przypadku braku porozumienia między rodzica­mi dziecka należy poinformować rodziców o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rodzinny (orzeczenie sądu opiekuńczego zastępuje zgodę rodziców).
  6. osoba dorosła bezbronna zgodnie z art. 1 ust. 2 b) Vos Estis Lux Mundi– każda osoba znajdująca się w stanie niepełnosprawności, upośledzeniu fizycznym lub psychicz­nym albo pozbawiona wolności osobistej, która w rzeczywistości, nawet spora­dycznie, ogranicza ich zdolność zrozumienia, chęci lub przeciwstawienia się prze­stępstwu w inny sposób.
 
3. Zespół ds. Prewencji i Interwencji i jego działalność

  1. osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci – osoba wyznaczona przez przeło­żonego danego dzieła duszpasterskiego, danej grupy parafialnej, np. ministrantów, sprawująca nadzór nad prawidłowym stosowaniem standardów ochrony dzieci.
  2. osoba zaufana – osoba wyznaczona przez przełożonego danego dzieła duszpasterskiego, ciesząca się zaufaniem i odpowiednio przygotowana, odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń
    o zdarzeniach dotyczących przemocy.
  3. osoba odpowiedzialna za interwencję – zarządca placówki (proboszcz) odpowiedzial­ny za podejmowanie interwencji w przypadku zaistnienia przemocy.
  4. kompetencje miękkie – umiejętności psychospołeczne, np. komunikatywność, asertywność.
  5. konflikt interesów – sytuacja, w której powstaje konflikt pomiędzy obowiązkami służbowymi danej osoby a jej prywatnymi interesami, który może mieć wpływ na wykonywanie tych obowiązków.
  6. lojalność środowiskowa – silna lojalność wobec grupy ludzi, przełożonego, która może przyjmować formy pozytywne lub negatywne.
  7. dane osobowe – wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania żyjącej osoby fizycznej.
  8. wniosek o wgląd w sytuację rodziny – pismo może zostać złożone przez każdą osobę fizyczną
    i prawną, która chce, aby sąd zbadał aktualną sytuację rodzinną. Wniosek nie podlega żadnej opłacie sądowej, może być złożony w każdej chwili i w przypadku jego odrzucenia przez sąd nie rodzi żadnych negatywnych konsekwencji wobec wnioskodawcy.

 
4. Formy przemocy wobec dziecka

  1. przemoc fizyczna to zamierzone, celowe uszkodzenie ciała lub zadawanie bólu i fizycznych ran, jak bicie, uderzanie przedmiotami, szczypanie, kopanie oraz potrząsanie, a także ukłucia, zatrucia, duszenie, oparzenie, wyziębienie. Skutkiem takich zachowań mogą być złamania, siniaki, rany cięte, poparzenia, obrażenia wewnętrzne. Przemoc fizyczna wobec dziecka może być czynnością powtarzalną lub jednorazową.
  2. przemoc psychiczna (emocjonalna) to rozmyślne, powtarzające się poniżanie, upokarzanie, wyśmiewanie ( np. opinii, poglądów, przekonań, religii, pochodzenia, wyglądu), stałe ocenianie i krytykowanie, wmawianie choroby psychicznej, izolowanie, kontrolowanie, grożenie, zastraszanie, ograniczanie kontaktów z innymi ludźmi, stawianie zbyt wysokich wymagań, którym nie jest w stanie się sprostać, wzbudzanie poczucia winy, odrzucenia, okazywanie oziębłości, obojętności i lekceważenie, używanie inwektyw, robienie na złość, szantaż emocjonalny.
  3. zaniedbywanie dziecka to chroniczne lub incydentalne niezaspokajanie jego podstawowych potrzeb fizycznych/psychicznych powodujące zaburzenia jego zdrowia i/lub trudności w rozwoju. To nie zapewnianie jedzenia, ubrania, schronienia, higieny, opieki medycznej, dostępu do edukacji, bezpieczeństwa, brak zainteresowania potrzebami, a w sferze emocjonalnej – pozbawienie bliskości, miłości, akceptacji, opieki i wsparcia, ignorowanie uczuć.
  4. narażenie na przemoc w rodzinie – forma psychicznego znęcania się nad dzieckiem, w której dziecko jest obecne – słyszy lub widzi – gdy inny członek rodziny doświadcza przemocy.
  5. przemoc seksualna – to angażowanie dziecka w aktywność seksualną, wykorzystywanie dzieci odnosi się do zachowań z kontaktem fizycznym (np. dotykanie dziecka, współżycie z dzieckiem) oraz do zachowań bez kontaktu fizycznego (np. pokazywanie dziecku materiałów pornograficznych, podglądanie, ekshibicjonizm), może być jednorazowym incydentem lub powtarzać się przez dłuższy czas.
  6. cyberprzemoc - stosowanie przemocy poprzez: prześladowanie, zastraszanie, nękanie, wyśmiewanie innych osób z wykorzystaniem Internetu i narzędzi typu elektronicznego takich jak: SMS, e-mail, witryny internetowe, fora dyskusyjne w Internecie, portale społecznościowe i inne. Cyberprzemoc ma najczęściej formę słowną – pojawia się np. w komentarzach, na memach, czy nagraniach wideo. To publikowanie poniżających filmów lub zdjęć; publikowanie ośmieszających, wulgarnych, komentarzy i postów, w tym nacechowanych nienawiścią- hejt. Może też być bardziej zawoalowana: polegać na wykluczeniu z grupy, manipulowaniu czy nienawiązywaniu relacji. Jest to też włamanie na konta serwisów społecznościowych. Specyficzna forma cyberprzemocy wiąże się z sekstingiem.Jest to przesyłanie sobie nagich lub półnagich zdjęć i umieszczanie ich bez zgody celu ośmieszania lub zastraszania.
  7. przemoc rówieśnicza – dziecko doświadcza różnych form przemocy ze strony rówieśników, bezpośrednio lub z użyciem technologii komunikacyjnych. Ma miejsce wtedy, gdy działanie ma na celu wyrządzenie komuś przykrości lub krzywdy (intencjonalność), ma charakter systematyczny (powtarzalność), a ofiara jest słabsza od sprawcy bądź grupy sprawców. Nazywana jest także agresją rówieśniczą lub bullyingiem. Obejmuje przemoc werbalną (np. przezywanie, dogadywanie, ośmieszanie), relacyjną (np. wykluczenie z grupy, ignorowanie, nastawianie innych przeciwko danej osobie), fizyczną (np. pobicie, kopanie, popychanie, szarpanie), materialną (np. kradzież, niszczenie przedmiotów) oraz cyberprzemoc (złośliwy SMS lub e-mail, wpis w serwisie społecznościowym, umieszczanie w Internecie zdjęć lub filmów ośmieszających ofiarę), a także przemoc seksualną – dotykanie intymnych części ciała lub zmuszanie do czynności związanych z seksem przez rówieśnika.
 
 
STANDARD 1
 
1.W parafii p.w. św. Matki Bożej Różańcowej  w Smardzowicach został opracowany i wprowadzony w życie wewnętrzny dokument, w którym zawarta jest polityka ochrony przebywających tam dzieci i osób dorosłych zgodnie z obowiązującymi standardami wyznaczonymi zarówno przez dokumenty państwowe (Ustawę o zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz innych ustaw z dn. 28 lipca 2023 r. – dw „Ustawa Kamilka”), jak i wskazania wynikające z Wytycznych Kościoła katolickiego w Polsce.
2. W przygotowaniu wewnętrznego dokumentu uczestniczą zaangażowani świeccy, a także dzieci.
3. W parafii działa Zespół ds. Prewencji i Interwencji oraz wyznaczona jest dw. osoba zaufania i jest nią Pani Barbara Jasak barbarajasak@wp.pl
4. Polityka ochrony dotyczy szczegółowych zasad bezpieczeństwa i sposobów ochrony przebywających tam dzieci i bezbronnych dorosłych, czyli:

  • bezpiecznych relacji pomiędzy dorosłymi zatrudnionymi i pomagającymi duszpastersko w parafii a dziećmi i bezbronnymi dorosłymi;
  • bezpiecznych relacji pomiędzy rówieśnikami;
  • bezpiecznego korzystania z Internetu i mediów elektronicznych;
  • zasady ochrony wizerunku i danych osobowych;
  • rekrutacji personelu i osób zaangażowanych duszpastersko w parafii;
  • sposobu reagowania w parafii na przypadki podejrzenia, że dziecko doświadcza przemocy fizycznej, psychicznej czy seksualnej i zasad prowadzenia rejestru interwencji;
  • pomocy osobom pokrzywdzonym.
5. Standardy ochrony są dostępne w kancelarii parafialnej i podane do publicznej wiadomości (na stronie internetowej oraz w formie skróconej wywieszone w gablocie parafialnej).
 
 
STANDARD 2
 
KODEKS ZACHOWAŃ
 
 
Relacja dorosły - dziecko
1. Zasady chroniące w kontakcie bezpośrednim:

  • Wszystkie spotkania z dziećmi na terenie parafii powinny być organizowane w miejscach oficjalnych, ogólnodostępnych i do tego przygotowanych.
  • Nie można przebywać z dzieckiem sam na sam w warunkach odizolowanych. Jeżeli dobro dziecka wymaga indywidualnego spotkania, nie może się ono odby­wać w sekrecie (zalecane powiadomienie rodziców lub przełożonego) i w warun­kach odizolowanych.
  • Osoba przeprowadzająca spotkanie powinna zatroszczyć się o transparentność (np. przeszklone lub uchylone drzwi pomieszczenia, które nie mogą być zamknięte na klucz, obecność innych osób w bezpośrednim pobliżu, po­wiadomienie innych osób o spotkaniu). Indywidualnych spotkań z dziećmi nie wolno w nieroztropny sposób mnożyć ani przedłużać.
Spotkania takie nie powin­ny odbywać się w godzinach późnych lub nieodpowiednich,
z zachowaniem roztropności przy planowaniu spotkań formacyjnych czy modlitewnych dla dzieci i młodzieży.

  • Dzieci nie mogą same przebywać w pomieszczeniach mieszkalnych osób duchownych. Nie powinny też towarzyszyć duszpaste­rzom w miejscach lub w sprawach niezwiązanych ze sprawowaniem posługi lub formacją.
  • Dzieci powinny zawsze pozostawać pod opieką osoby dorosłej. Podczas pełnienia funkcji wychowawczych opiekunowie nie mogą pozostawać pod wpływem alko­holu lub substancji psychoaktywnych ani przyjmować ich w obecności dzieci.
  • Dzieci na terenie parafii nie mogą przebywać pod wyłączną opieką innego dziecka, chyba że inaczej stanowią regulaminy religijnych ruchów duszpasterstwa poza­parafialnego, w tym wypadku stosuje się standar­dy opracowane przez te grupy. Osoby te powinny być odpowiednio uformowane, przygotowane i pełnić posługę pod okiem dorosłych.
  • Jeśli spotkania formacyjne, np. przygotowanie do bierzmowania, odbywają się w domach wybranych rodzin, również muszą być przeprowadzane w grupie, nigdy indywidualnie.
  • Zakazuje się przewożenia dzieci prywatnymi samochodami, zwłaszcza w poje­dynkę, bez wiedzy i wyraźnej zgody rodziców lub opiekunów prawnych.
  • Niestosowne jest skracanie dystansu przez przechodzenie na „ty” osoby dorosłej z dzieckiem.
  • W prywatne życie dziecka wolno ingerować tylko w takim wymiarze, w jakim wymaga tego konkretny problem.
  • W przypadku konieczności podjęcia rozmów na temat seksualności należy wyka­zać się delikatnością i roztropnie rozeznać, czy takiej rozmowy nie powinien prze­prowadzić specjalista.
  • W obecności dzieci nie wolno wypowiadać treści i żartów o podtekście seksual­nym. Zabronione jest prezentowanie dzieciom treści obscenicznych, erotycznych, pornograficznych lub mających podtekst seksualny, zawierających sceny brutal­nej przemocy bądź nieodpowiednich do wieku i wrażliwości odbiorców w jakikol­wiek sposób i za pomocą jakiegokolwiek urządzenia.
  • Niedozwolone jest stosowanie przemocy fizycznej oraz psychicznej, takiej jak: poni­żanie, upokarzanie, ośmieszanie, dokuczanie, szykanowane, znęcanie się, zarów­no w bezpośrednich kontaktach, jak i za pośrednictwem mediów społecznościowych.
  • Niedopuszczalna jest wszelkiego rodzaju przemocy duchowej.
  • Każdy przypadek przemocy fizycznej, psychicznej (emocjonalnej) czy seksualnej pomiędzy dziećmi wymaga natychmiastowej reakcji ze strony opiekunów.
  • Nie wolno dotykać dzieci wbrew ich woli ani w sposób nieadekwatny do relacji duszpasterskich lub wychowawczych.
2. Zachowania niedozwolone to wszelkie formy zachowania wobec dzieci, które oddziałują
w ich wolność i integralność fizyczną lub psychiczną, wywołując poczucie dyskomfortu, lęku, poczucia braku bezpieczeństwa, zażenowania, wstydu, a w szczególności:

  • wszelkie formy okazywania niechcianej czułości;
  • dotykanie miejsc intymnych (choćby przez bieliznę lub odzież);
  • pocałunki;
  • mocne i zamykające uściski, uniemożliwiające przerwanie kontaktu;
  • klepanie po pośladkach, udach, kolanach, głowie;
  • łaskotanie lub mocowanie się w dużej bliskości cielesnej;
  • masaże;
  • sadzanie na kolanach;
  • kładzenie się lub spanie obok;
  • używanie wulgaryzmów.
  • częstowanie dzieci tytoniem, alkoholem i innymi substancjami psy­choaktywnymi, posiadania środków niedozwolonych przez prawo. Nie wolno również tolerować ich posiadania oraz zażywania przez dzieci.
3. Zasady ochrony dotyczące wyjazdów organizowanych przez parafię:
  • zapoznać rodziców lub opiekunów prawnych dzieci z harmonogramem wyjazdu;
  • ustalić zasady odbioru dzieci;
  • ustalić zasady komunikacji elektronicznej z dziećmi;
  • wszystkie formy zorganizowanego czasu, a w sposób szczególny wypoczynku dzieci powinny być realizowane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa;
  • na wyjazdy grupowe należy uzyskać pisemną zgodę rodziców lub opiekunów prawnych, po uprzednim zapoznaniu ich z ramowym planem działania i zasa­dami jego organizacji (regulaminem). Podczas wyjazdu rodzice lub opiekunowie prawni mają prawo do kontaktu ze swoim dzieckiem oraz z jego opiekunem;
  • podczas wyjazdów parafialnych opiekunowie nie powinni nocować w tym samym pomieszczeniu co podopieczni. W sytuacji szczególnej, wymagającej od opiekuna pozostania
    w nocy w pomieszczeniu z wychowankiem, powinien on o tym fakcie zawiadomić inną osobę dorosłą, kierownika wyjazdu oraz, jeśli to możliwe, rodzica lub opiekuna prawnego wychowanka. Jeśli wyjazd przewiduje noclegi zbiorowe, organizator zawiera informację na ten temat w regulaminie. Szczególnie zadbać należy o ochronę dzieci w toaletach, łazienkach, przebieralniach czy szatniach. (Załącznik 2_Oświadczenie organizatora wypoczynku)
 
 
STANDARD 3
 
Relacja dziecko – dziecko
 
1. Równe traktowanie i szacunek dla każdej osoby:

  • traktuj innych tak, jak chcesz, aby inni traktowali Ciebie.
  • pamiętaj, że każda osoba jest kimś wyjątkowym i szczególnie obdarowanym przez Boga. Należą się jej szacunek i troska o jej dobro.
  • bądź tolerancyjny – szanuj odmienny wygląd, przekonania, poglądy i cechy rówieśników.
  • pamiętaj, że przez różnorodność wzajemnie się ubogacamy.
  • masz prawo do zabawy i relacji z każdym dzieckiem, ale pamiętaj, że nie zawsze inne dziecko ma chęć do kontaktu z Tobą w danym momencie.
  • zachowaj otwartość i bądź wrażliwy na wszystkie osoby, nawet jeśli nie należą do grona Twoich najbliższych przyjaciół. Nie wykluczaj ich ze wspólnych działań, rozmów i szkolnych aktywności.
2. Zasady komunikacji między dziećmi:
  • zachowuj życzliwość i szacunek wobec koleżanek/kolegów.
  • pamiętaj, że każdy ma prawo do wyrażania swojego zdania, myśli i przekonań, o ile nie naruszają one dobra innych osób.
  • słuchaj innych, gdy mówią.
  • zachowuj kulturę słowa w każdej sytuacji.
  • stosuj formy grzecznościowe.
  • pytaj o zgodę na kontakt fizyczny (przytulenie, pogłaskanie).
3. Szacunek dla cudzej własności, prywatności i przestrzeni:
  • szanuj rzeczy osobiste i mienie innych osób.
  • zapytaj, jeśli chcesz pożyczyć od kogoś jakąś rzecz.
  • nie przeglądaj prywatnych rzeczy innych osób bez ich zgody.
  • nie rób zdjęć, nie nagrywaj ani nie rozpowszechniaj wizerunku innych osób bez ich wyraźnej zgody.
  • pamiętaj, że każdy ma prawo do przestrzeni osobistej. Jeśli inna osoba potrzebuje chwili samotności, uszanuj to. Naruszanie tej przestrzeni może rodzić konflikty.
4. Zakaz stosowania przemocy w jakiejkolwiek formie:
  • nie stwarzaj sytuacji, w których ktoś czułby się celowo pomijany, izolowany.
  • nie stosuj przemocy fizycznej. Szturchanie, popychanie, kopanie czy siłowe przy­trzymywanie kolegi/koleżanki naruszają jego/jej integralność fizyczną.
  • szanuj przestrzeń intymną kolegów/koleżanek. Nigdy nie dotykaj ich w sposób, który może być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny.
  • nie wyśmiewaj, nie obgaduj, nie ośmieszaj, nie zawstydzaj, nie upokarzaj, nie lek­ceważ i nie obrażaj kolegów/koleżanek.
  • nie wypowiadaj się w sposób obraźliwy o rodzicach kolegów/koleżanek.
  • nie zwracaj się w sposób wulgarny do innych.
  • pamiętaj, że żarty są wtedy żartami, kiedy nikt z ich powodu nie cierpi. Jeśli tak jest, natychmiast zakończ taką zabawę słowną.
  • nie narażaj siebie i innych uczniów na sytuacje zagrażające życiu i zdrowiu fizycz­nemu czy psychicznemu.
  • nie wyrażaj negatywnych, prześmiewczych komentarzy na temat zachowania, pracy, wyglądu kolegów/koleżanek.
  • nie zabieraj rzeczy należących do innych bez ich zgody.
5. Sposoby pokojowego rozwiązywania konfliktów:
  • wycisz się, uspokój, zatrzymaj niepotrzebną kłótnię, zanim stracisz nad sobą kon­trolę. Zastanów się, co chcesz osiągnąć. Jeśli to możliwe, podejmij spokojną rozmo­wę z drugą stroną.
  • powiedz, co według Ciebie jest problemem, co przyczyną nieporozumienia, czego oczekujesz.
  • słuchaj drugiej osoby. Dopytaj o jej odczucia i oczekiwania.
  • upewnij się, że Twój rozmówca powiedział wszystko odnośnie do swoich odczuć.
  • wspólnie wymyślcie rozwiązanie satysfakcjonujące obie strony.
  • jeśli nie uda się Wam dojść do porozumienia, poproś o pomoc osobę dorosłą. Nie rozwiązuj konfliktu samodzielnie.
  • nie bądź obojętny, gdy komuś dzieje się krzywda. Zawsze poinformuj o tym osobę dorosłą.
 
Wymagania od zewnętrznych instytucji/osób
 

6. Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy z 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich na organizatorze działalności wskazanej
w ustawie, w której biorą udział małoletni ciąży obowiązek weryfikacji zaproszonej osoby/osób
w Rejestrze Sprawców Przestępstw na tle Seksualnym.

8. Na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy z 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich osoba zaproszona przedkłada organizatorowi działalności wskazanej w ustawie informację z Krajowego Rejestru Karnego (wystarczy kopia potwierdzona za zgodność z oryginałem).

 
Zasady ochrony w przestrzeni wirtualnej
 
9. Obowiązek zapewnienia bezpiecznego poruszania się w Internecie
Parafia zapewniając dzieciom dostęp do Internetu, powinna wdrożyć środki bezpieczeństwa uniemożliwiające dostęp do treści stanowiących zagrożenie dla ich prawidłowego rozwoju. Na urządzeniach umożliwiających dostęp do Interne­tu powinno być zainstalowane i aktualizowane oprogramowanie filtrujące treści, zaś korzystanie z Internetu powinno być monitorowane przez wyznaczoną osobę przynajmniej w sposób umożliwiający ustalenie, kto, kiedy i z jakich treści korzystał.
10. Szacunek w kontaktach wirtualnych i zakaz cyberprzemocy respektowany przez użytkowników Internetu:

  • szanuj innych i traktuj ich tak, jak chcesz, by traktowali Ciebie – dotyczy to wszyst­kich typów Twojej aktywności w sieci. Po drugiej stronie ekranu jest drugi człowiek.
  • pamiętaj, że cyberprzemoc często zaczyna się od tzw. „niewinnych żartów”. Nie każdy ma takie samo poczucie humoru. Uważaj na to, co piszesz i co publikujesz, w Internecie nic nie ginie.
    W świecie wirtualnym łatwo poruszyć lawinę wzajem­nych niechęci, co może doprowadzić do konkretnej formy przemocy.
  • nie udostępniaj kontaktów do innych osób (telefonicznych, mailowych) bez ich zgody.
  • dbaj o swój oraz innych wizerunek w sieci – nie publikuj wrażliwych danych, po­wierzonych ci informacji oraz zdjęć i filmów ośmieszających innych. Szanuj ich prywatność.
  • chroń intymność swoją i innych. Nie wysyłaj i nie udostępniaj zdjęć lub filmów, które by ją naruszały.
  • sprzeciwiaj się hejtowi, sam nie publikuj obrażających i agresywnych komentarzy oraz reaguj, gdy zauważysz, że ktoś jest poniżany w Internecie. Nie przesyłaj dalej ośmieszających wiadomości. Zgłoś takie działania odpowiednim osobom.
  • nie prowokuj innych do niepotrzebnych, nieuzasadnionych kłótni.
  • nie wykluczaj swoich rówieśników z grup w mediach społecznościowych z powodu swoich prywatnych niechęci.
  • nie podszywaj się w Internecie pod inne osoby. Takie zachowanie w cyberprze­strzeni jest kradzieżą tożsamości. To jest przestępstwo.
  • jeżeli zauważysz, że ktoś nie wylogował się ze swojego konta, nie wykorzystuj tej sytuacji do działań, które przyniosłyby mu szkodę, ale życzliwie poinformuj go o jego nieuwadze.
  • pamiętaj, że groźby, pomówienia, nawoływanie do nienawiści, prześladowanie, ośmieszanie
    w cyberprzestrzeni także są karalne. Twoje działania w sieci nie są anonimowe.
 
Ochrona danych osobowych i wizerunku małoletnich
 
11. Zasady ochrony danych osobowych
Dane osobowe małoletniego podlegają ochronie na zasadach określonych w Ustawie z dna 10 maja 2018r. o ochronie danych osobowych oraz Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady(UE)2016/679z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych):

  1. osoby prowadzące zajęcie z małoletnimi mają obowiązek zachowania tajemnicy danych osobowych, które przetwarza oraz zachowania w tajemnicy sposobów zabezpieczenia danych osobowych przed nieuprawnionym dostępem;
  2. dane osobowe małoletniego są udostępniane wyłącznie osobom i podmiotom uprawnionym na podstawie odrębnych przepisów;
  3. osoby prowadzące zajęcia z małoletnimi są uprawnione do przetwarzania danych osobowych i ich udostępnienia jedynie w ramach podejmowanych działań za zgodą prawnych opiekunów dziecka.
 
12. Zasady ochrony wizerunku małoletnich 

  1. osoby prowadzące zajęcia z małoletnimi uznając prawo dziecka do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewniają ochronę jego wizerunku.
  2. prowadzącym zajęcia z małoletnimi nie wolno umożliwiać przedstawicielom mediów utrwalania wizerunku dziecka bez pisemnej zgody opiekuna małoletniego (Załącznik 3 Zgoda na wykorzystanie wizerunku dziecka).
  3. przed utrwaleniem wizerunku małoletniego należy dziecko oraz opiekuna poinformować o tym, gdzie będzie umieszczony zarejestrowany wizerunek i w jakim kontekście będzie wykorzystywany.
 
STANDARD 4
 
REKRUTACJA OSÓB I ICH EDUKACJA
 
Zasady rekrutacji obowiązujące proboszcza
 
1. O każdej osobie zaangażowanej w parafii i mającej kontakt z dziećmi w obszarze związanym
z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realiza­cją innych zainteresowań przez dzieci, lub
z opieką nad dziećmi uzy­skuje dane z Rejestru Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym. Nawet w przypadku osób mających krótkotrwały kontakt z dzieci na terenie parafii uzyskanie takiej informacji jest zalecane, chociaż nie stanowi to obowiązku prawnego. W takim przypadku należy jednak najpierw uzyskać zgodę osoby obję­tej takim sprawdzeniem.
Informacje zwrotne otrzymane z systemu teleinformatycznego Proboszcz drukuje i składa do akt osobowych danej osoby.
2. Przed nawiązaniem stosunku pracy lub przed dopuszczeniem osoby do działalności związanej
z wychowaniem, edukacją, wypo­czynkiem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, upra­wianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez dzieci, lub z opieką nad nimi ma obowiązek uzyskania od tej osoby informacji z Krajowego Reje­stru Karnego w zakresie przestępstw określonych w rozdz. XIX k.k. (przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu) i XXV k.k. (przestępstwa przeciwko wolności seksu­alnej i obyczajowości) oraz w zakresie art. 189a k.k. (handel ludźmi), art. 207 k.k. (znęcanie się nad osobą najbliższą lub pozostającą w stosunku zależności) oraz przestępstw z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.
Uzyskaną informację z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności i także składa do akt osobowych danej osoby.
3. Od osoby którą zamierza dopuścić do działalności związanej z pracą z małoletnim pobiera    oświadczenie o państwie/państwach(innych niż RP),w których zamieszkiwał w ostatnich 20 latach pod rygorem odpowiedzialności karnej.
4. Jeżeli prawo państwa, z którego ma być przedłożona informacja o niekaralności nie przewiduje wydawania takiej informacji lub nie prowadzi rejestru karnego, wówczas taka osoba składa, pod rygorem odpowiedzialności karnej, oświadczenie o tym fakcie wraz z oświadczeniem, że nie był prawomocnie skazany oraz nie wydano wobec niego innego orzeczenia, w którym stwierdzono, iż dopuścił się takich czynów zabronionych wobec małoletnich.
5. Jeśli parafia zatrudnia firmy z zewnątrz lub udostępnia im pomieszczenia, właści­ciel firmy musi przedstawić proboszczowi oświadczenie o sprawdzeniu swoich pracowników, którzy wejdą na teren parafii i będą mogli mieć kontakt z dziećmi, w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym. Otrzymany dokument oświadczenia Proboszcz parafii zachowuje w aktach związanych ze Standardami Ochrony Małoletnich
 
Edukacja osób zajmujących się profilaktyką w parafii
 
6. Wszyscy pracownicy i wolontariusze w parafii otrzymują potrzebną im wiedzę o standardach przyjętych i obowiązujących w parafii – kodeksie zachowań, proce­durach związanych z interwencją
i zgłoszeniem.
7. Za przeprowadzenie szkolenia odpowiedzialny jest proboszcz. Szkolenie może przeprowadzić osoba odpowiedzialna w parafii za prewencję lub zaproszona z zewnątrz pod warunkiem, że posiada do tego kompetencje.
8. Pracownicy i wolontariusze pełniący funkcje wychowawcze lub formacyjne dodat­kowo otrzymują potrzebną wiedzę dotyczącą:

  • rodzajów przemocy (w tym przemocy rówieśniczej);
  • rozpoznawania oznak przemocy (w tym wykorzystania seksualnego);
  • strategii działania sprawców przemocy (w tym przemocy seksualnej);
  • rozmowy z dzieckiem/nastolatkiem/osobą bezbronną na temat krzywdy;
  • zagrożeń i ochrony przed szkodliwymi treściami w Internecie;
  • innych zaleceń obowiązujących w danej placówce/miejscu duszpasterskim.
9. Każda osoba pracująca z dziećmi i osobami bezbronnymi:
  • składa oświadczenie o zapoznaniu się z polityką ochrony dzieci i zobowiązaniu do jej przestrzegania;
  • otrzymuje za­świadczenie o udziale w szkoleniu;
  • co dwa lata uczestniczy w szkoleniu z zakresu prewencji.
10. Osoby odpowiedzialne za prewencję w parafii powinny mieć także wiedzę na temat:
  • budowania systemu prewencji zgodnego z wymogami Kościoła i ustaw pań­stwowych (obecnie tzw. „Ustawa Kamilka” i Krajowy Plan Przeciwdziałania Przestępstwom Przeciwko Wolności Seksualnej i Obyczajności na Szkodę Mało­letnich na lata 2023-2026 oraz Wytyczne KEP, dokument prewencji KEP);
  • podstawowych procedur prawnych (kanonicznych i przewidzianych przez Kodeks karny);
  • czynników ryzyka i czynników ochronnych;
  • funkcjonowania w środowisku lokalnym placówek pomocowych;
  • procedur ustalonych dla danej parafii.
 
STANDARD 5
 
STRUKTURA ODPOWIEDZIALNOŚCI
 
 
1. Zakres działań wynikający z odpowiedzialności proboszcza dotyczy 

  • wdrożenie w życie standardów ochrony małoletnich;
  • za niezastosowanie się do standardów odpowiedzialność personalnie ponosi pro­boszcz parafii, również wobec prawa;
  • powołanie osoby lub Zespołu ds. Prewencji i Interwencji (należy do niego rów­nież tzw. osoba zaufana);
  • interwencję w przypadku zaistnienia przemocy. Proboszcz powinien to zrobić we współpracy
    z osobą zaufaną i Zespołem ds. Prewencji i Interwencji; 
  • bezpieczne przechowywanie notatek ze zdarzeń;
  • aktualizacji co dwa lata dokumentu zawierającego standardy ochrony małoletnich;
  • ewaluacji dokumentu we współpracy z odpowie­dzialnymi za prewencję, a następnie konsultowana z osobami zaangażowanymi w dusz­pasterstwo parafialne.
 
2. Zakres działań wynikający z odpowiedzialności osoby zaufanej oraz Zespołu ds. Prewencji i Interwencji

  • przyjmowa­nie zgłoszeń dotyczących nierespektowania standardów. Osoba zaufana nie może na własną rękę podejmować działań służących wyjaśnieniu podejrzeń i zarzutów lub weryfikacji zgłaszanych faktów. Obowiązuje ją zasada poufności (Załącznik 1_Oświadczenie
    o zachowaniu poufności
    ). Powinna to być osoba faktycznie budząca zaufanie, posiadająca tzw. kompetencje miękkie, predysponujące ją do kontaktu z osobami skrzywdzonymi;
  • dokumentowanie wszelkiej działalności dotyczącej ochrony oraz interwencji i pomocy.
 
3. Odpowiedzialność dotyczy

  • dokonywania wpisów w rejestrze zdarzeń przez osoby bezpośrednio zaan­gażowane w daną aktywność;
  • prowadzenia rejestru zdarzeń zgodnie z zasadami ochrony danych wrażliwych.
 
4. Odniesienie do diecezji
Zgłoszenia nadużycia, przemocy, niewłaściwego zachowania bezpośrednio związane z osobą duchowną należy kontaktować z delegatem ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży lub osobami odpowiedzialnymi za prewencję.
 
5. Płaszczyzny powinności spoczywające na duszpasterzach, animatorach, wolontariuszach osób małoletnich w parafii

  • czuwać nad własną dojrzałością emocjonalną, psychiczną, duchową;
  • starać się o dobór wierzących, rzetelnych, zweryfikowanych i odpowiednio przeszkolonych osób do pełnienia funkcji animatorów, wychowawców;
  • wspierać dzieci w ich rozwoju ku dojrzałości;
  • dbać o respektowanie zasad kultury (wobec dzieci i między nimi);
  • czuwać nad równym traktowaniem dzieci, z uwzględnieniem ich potrzeb i osobistych uwarunkowań;
  • dbać o przestrzeganie prawa do nienaruszalności cielesnej i prywatności;
  • organizować działania duszpasterskie w miejscach bezpiecznych;
  • utrzymywać możliwie żywy i transparentny kontakt z rodzicami dzieci;
  • dbać o przestrzeganie zasad prywatności i ochrony wizerunku oraz danych osobo­wych dzieci.
 

STANDARD 6
 
PROCEDURY POSTĘPOWANIA W SYTUACJI ZGŁOSZENIA PRZEMOCY LUB NIEWŁAŚCIWEGO ZACHOWANIA
 
 
Sposoby reagowania na oskarżenia lub niewłaściwe zachowania
 
1.W przypadkach przemocy fizycznej bądź seksualnej, gdy sprawcą jest osoba doro­sła lub dziecko, należy zgłosić ten fakt zgodnie z prawem do organów ścigania lub/oraz do delegata właściwej instytucji kościelnej.
2. Gdy sprawa dotyczy niewłaściwego zachowania osób świeckich zatrudnionych w parafii bądź wolontariuszy, sprawę należy zbadać i podjąć adekwatne kroki w zależności od tego, czego dotyczyło to zachowanie. Każdorazowo należy podjąć z tą osobą rozmowę i jeśli zajdzie taka potrzeba, to okresowo lub stale wycofać ją z pracy duszpasterskiej.
3. Jeśli niewłaściwe zachowanie dotyczy dziecka, należy o tym zawiadomić jego ro­dziców i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania.
4. Jeśli sprawa dotyczy niewłaściwych zachowań dzieci wobec siebie nawzajem, należy niezwłocznie zawiadomić rodziców dzieci oraz dyrekcję szkoły i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania.
5. Osoba zaufana przy przyjmowaniu zgłoszeń współpracuje z proboszczem.
6. Każda informacja o niewłaściwym zachowaniu powinna być traktowana poważ­nie, gdyż jest działaniem prewencyjnym.
7. Jeśli dorosły zaangażowany w pracę duszpasterską w parafii dowie się od dziecka, że doświadcza ono przemocy, automatycznie ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub policję.
 
Działania obowiązkowe w przypadku stwierdzenia krzywdzenia małoletniego
W prawie karnym wyróżnić możemy 2 rodzaje obowiązków zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa. Pierwszy z nich to obowiązek społeczny, drugi to obowiązek prawny.
8. Obowiązek społeczny - zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa.
Wynika on z art. 304 § 1 k.p.k. Z artykułu tego możemy dowiedzieć się, że k
Ogloszenia-duszpasterskie
Ogłoszenia duszpasterskie
Ogłoszenia Duszpasterskie na I Niedzielę Adwentu
więcej »
Intencje-mszalne
Intencje mszalne
INTENCJE MSZALNE: 30.11- 08.12.2024 R.
więcej »
STANDARDY
STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH W PARAFFII SMARDZOWICE
więcej »
REGULAMIN CMENTARZA
REULAMIN CMENTARZA PARAFII SMARDZOWICE
więcej »
Zapytanie Ofertowe
Zapytanie ofertowe nr 1/2024 pod nazwą: "Odnowienie lub całkowite odtworzenie okien, w tym ościeżnic i okiennic i zewnętrznych odrzwi i drzwi w budynku plebanii przy kościele parafialnym w Smardzowicach"
więcej »
Zapytanie Ofertowe
Zapytanie ofertowe nr 2/2024 pod nazwą: "Odnowienie drzwi zewnętrznych w Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej w Smardzowicach wraz z zakupem i montażem instalacji przeciwwłamaniowej".
więcej »
  1  


  KONTAKT
Rzymskokatolicka Parafia Matki Bożej Różańcowej
ul. Kościelna 12
32-077 Smardzowice
tel: +48 12 389 20 50
© 2021 Rzymskokatolicka Parafia Matki Bożej Różańcowej w Smardzowicach
Wykonanie web-market.pl
Strona wykorzystuje pliki cookies.